AZƏRBAYCAN MİLLİ KONSERVATORİYASI

KONSERVATORİYA № 1, 2018

Aynurə MƏMMƏDOVA

AMK-nın müəllimivə dissertantı

Ünvan: Bakı, Yasamal rayonu, Ələsgər Ələkbərov 7

                                              Email: aynura_mamedova335@mail.ru

UOT:78.02   

SİYAVUŞ KƏRİMİNİN BƏSTƏKARLIQ FƏALİYYƏTİNƏ BİR NƏZƏR

 endir

PDF 

Xülasə: Məqalədə S.Kəriminin bir bəstəkar kimi fəaliyyətinin üç istiqamətdə inkişafından bəhs olunur. Burada onun mahnı janrında bəstələri, teatr və kino musiqisi sahəsində əldə etdiyi nailliyyətlər işıqlandırılır.

Açar sözlər: Teatr və kino  musiqisi, Dövlət mahnı teatrı, “Cəngi” folklor-caz qrupu, “Aşıqlar” vokal-instrumental ansamblı

Azər­bay­can Res­pub­li­ka­sı­nın xalq ar­tis­ti, gör­kəm­li mu­si­qi xa­di­mi, “Şöh­rət” or­den­li bəs­tə­kar, pro­fes­sor Si­ya­vuş Kə­ri­mi pro­fes­sio­nal mu­si­qi­çi fəa­liy­yə­ti­nə XX əs­rin 70-ci il­lə­rin­də qə­dəm qoy­muş­dur. Sə­nət və ya­ra­dı­cı­lıq yo­lu­nun tə­ka­mül və in­ki­şaf pro­ses­lə­ri da­im yük­sə­lən xətt üz­rə sü­rüb. Onun ya­ra­dı­cı­lıq bi­oq­ra­fi­ya­sı­nı zən­gin­ləş­di­rən çox­say­lı nai­liy­yət­lər da­şı­dı­ğı bir çox mə­nə­vi, in­tel­lek­tu­al və sə­nət­kar­lıq key­fiy­yət­lə­rin­dən, o cüm­lə­dən is­te­da­dın­dan, pro­fes­sio­nal­lı­ğın­dan, mə­su­liy­yət his­sin­dən, tə­rəq­qi­yə meyl et­mə­sin­dən irə­li gəl­miş­dir. S.Kə­ri­mi­nin ye­ga­nə sə­nət kre­do­su isə sə­nə­tə və xal­qa yal­nız pro­fes­sio­nal sə­viy­yə­də, yük­sək sə­nət­kar­lıq me­yar­la­rı ilə xid­mət et­mək­dən iba­rət­dir.

Nai­liy­yət­lər­lə zən­gin olan pro­fes­sio­nal ifa­çı­lıq fəa­liy­yə­ti ilə ya­na­şı, 1990-cı il­lər­dən baş­la­yan bəs­tə­kar­lıq ya­ra­dı­cı­lı­ğı onun sə­nət bi­oq­ra­fi­ya­sın­da ye­ni və par­laq mər­hə­lə­yə çev­ril­miş­dir.S.Kə­ri­mi­nin pro­fes­sio­nal bəs­tə­kar ki­mi fəa­liy­yə­tə baş­la­ma­sı tək­cə fər­di ya­ra­dı­cı­lıq bi­oq­ra­fi­ya­sı­nın mən­ti­qi da­va­mı de­yil­di. Onun bəs­tə­kar­lıq ya­ra­dı­cı­lı­ğı bö­yük is­te­da­dı­nın və zən­gin ya­ra­dı­cı­lıq təc­rü­bə­si­nin məh­su­lu ki­mi tə­şək­kül tap­mış­dı. Di­gər tə­rəf­dən, Azər­bay­can döv­lət müs­tə­qil­li­yi­nin ilk il­lə­rin­də bəs­tə­kar­lı­ğa qə­dəm qoy­ma­sı, onun pro­fes­sio­nal mu­si­qi­çi şəx­siy­yə­ti­nin so­vet döv­rü­nə xas olan ste­reo­tip­lər­dən, stan­dart­la­rın ası­lı­lı­ğın­dan, ideo­lo­ji bu­xov­lar­dan və ya­ra­dı­cı­lı­ğa qa­da­ğa­lar­dan qur­tul­ma­sı de­mək idi. Baş­qa söz­lə, o, il­lər­lə da­xi­lin­də da­şı­dı­ğı və top­la­dı­ğı ya­ra­dı­cı­lıq ener­ji­si­ni, bəs­tə­kar­lıq qa­bi­liy­yə­ti­ni ar­tıq bu dövr­dən eti­ba­rən re­al­laş­dır­ma­ğa, sə­nə­tə və cə­miy­yə­tə həm də bir pro­fes­sio­nal bəs­tə­kar ki­mi xid­mət gös­tər­mə­yə baş­la­dı. Özü­nün mu­si­qi­çi is­te­da­dı­nı, sə­nə­tə ba­xış­la­rı­nı, pro­fes­sio­nal prin­sip­lə­ri­ni, hə­yat dü­şün­cə­lə­ri­ni, fəl­sə­fi ide­ya­la­rı­nı, yük­sək sə­nət kri­te­ri­ya­la­rı­nı bəs­tə­kar­lıq va­si­tə­si­lə və us­ta­lıq­la təq­dim et­mə­si, cə­miy­yə­tə onun sə­nət­kar­lıq port­re­ti­nin ta­ma­mi­lə ye­ni ciz­gi­lə­ri­ni ta­nıt­dı, ye­ni ya­ra­dı­cı­lıq im­kan­la­rı­nı aş­kar­la­dı.

S.Kə­ri­mi­nin bəs­tə­kar­lıq fəa­liy­yə­ti­nə baş­la­ma­sı­nın həm də ob­yek­tiv sə­bəb-nə­ti­cə əla­qə­lə­ri var­dır. Bu­na sə­bəb, ilk növ­bə­də, Azər­bay­can bəs­tə­kar­lıq mək­tə­bi­nin ta­ri­xi in­ki­şaf xət­tin­dən, nai­liy­yət­lə­rin­dən, sə­nə­tin is­te­dad­lı bəs­tə­kar nəs­li­nə dai­mi tə­lə­ba­tın­dan irə­li gə­lir.

XX əsr­də Azər­bay­can mu­si­qi in­cə­sə­nə­ti və mə­də­niy­yə­ti­nin in­ki­şa­fı bir çox xü­su­siy­yət­lə­rə, amil­lə­rə ma­lik idi. Be­lə ki, bu in­ki­şaf komp­leks şə­kil­də baş ve­rən qa­nu­na­uy­ğun pro­ses ki­mi da­vam edir­di. Bəs­tə­kar­lıq, ifa­çı­lıq, mu­si­qi­şü­nas­lıq və mu­si­qi təh­si­li bir-bi­ri­lə qar­şı­lıq­lı əla­qə və tə­sir şə­rai­tin­də in­ki­şaf edir­di­lər. Bir söz­lə, zən­gin mu­si­qi-bə­dii pro­ses­lər, mu­si­qi in­cə­sə­nə­ti­nin tə­rəq­qi­si kon­sert hə­ya­tın­dan, ifa­çı­lıq sə­nə­tin­dən, mu­si­qi təh­si­li­nin sə­viy­yə­sin­dən, cə­miy­yə­tin mu­si­qi-es­te­tik tə­lə­bat­la­rın­dan ay­rıl­maz idi.

S.Kə­ri­mi­nin mu­si­qi­yə ma­ra­ğı er­kən yaş­la­rın­dan, ailə­dən baş­la­yıb. Va­li­deyn­lə­ri onu öz­lə­ri ilə kon­sert­lə­rə vəuşaq­lar üçün mu­si­qi­li təd­bir­lə­rə apa­rır, bu­nun­la gə­lə­cə­yin bö­yük mu­si­qi­çi­si­nin bə­dii du­yu­mu­nu və zöv­qü­nü for­ma­laş­dı­rır­dı­lar. Va­li­deyn­lə­ri onun mu­si­qi­yə hə­və­si­ni nə­zə­rə alıb, Bül­bül adı­na or­ta ix­ti­sas mu­si­qi mək­tə­bi­nə gə­ti­rir­lər. S.Kə­ri­mi 1969-1972-ci il­lər­də bu nü­fuz­lu və məş­hur təh­sil oca­ğın­da tar-ifa­çı­lıq ix­ti­xa­sı üz­rə or­ta ix­ti­sas mu­si­qi təh­si­li alır. “Bül­bül mək­tə­bi”nin mü­kəm­məl təd­ris sis­te­mi, təc­rü­bə­li mü­əl­lim­lə­ri, bi­lik­lər ve­rən, ifa­çı­lıq və ya­ra­dı­cı­lıq qa­bi­liy­yə­ti for­ma­laş­dı­ran dərs­lə­ri S.Kə­ri­mi­nin mu­si­qi­yə də­rin­dən bağ­lan­ma­sın­da, gə­lə­cək hə­ya­tı­nı bir­də­fə­lik mu­si­qi ilə bağ­la­ma­sın­da mü­hüm rol oy­na­yır.

S.Kə­ri­mi 1972-1977-ci il­lər­də Ü.Ha­cı­bə­yov adı­na Azər­bay­can Döv­lət Kon­ser­va­to­ri­ya­sı­nın (in­di­ki Ü.Ha­cı­bəy­li adı­na Ba­kı Mu­si­qi Aka­de­mi­ya­sı­nın) “İfa­çı­lıq” şö­bə­sin­də tar ix­ti­sa­sı üz­rə ali təh­sil al­mış­dır. 1970-ci il­lər Azər­bay­can­da mu­si­qi hə­ya­tı­nın in­ki­şaf et­miş ye­ni bir döv­rü idi. Bu döv­rün gənc­lə­ri­nə xas olan nik­bin­lik və hə­yat­se­vər­lik, in­cə­sə­nə­ti və xa­ri­ci mu­si­qi tə­ma­yül­lə­ri­ni öy­rən­mək hə­və­si, est­ra­da və caz mu­si­qi­si­ni din­lə­mək, bi­lik­lə­rə, ya­ra­dı­cı­lı­ğa və mu­si­qi­li ün­siy­yə­tə həd­siz ma­raq gös­tər­mək, ki­tab­xa­na­lar­da ax­ta­rış­lar apar­maq, SSRİ-nin ya­ra­dı­cı gənc­lə­ri ilə əmək­daş­lıq et­mək və s. bu ki­mi po­zi­tiv cə­hət­lər S.Kə­ri­mi­nin xa­rak­te­ri, hə­yat və sə­nət ba­xış­la­rı, hə­yat möv­qe­yi üçün də sə­ciy­yə­vi idi. Baş­lı­ca­sı isə döv­rün bə­dii kon­teks­ti ya­ra­dı­cı şəx­siy­yə­tin for­ma­laş­ma­sın­da mü­hüm tə­si­re­di­ci fak­to­ra çev­ril­miş­di və­şüb­hə­siz, S.Kə­ri­mi­nin pro­fes­sio­nal mu­si­qi­çi şəx­siy­yə­ti al­dı­ğı mü­kəm­məl mu­si­qi təh­si­li ilə ya­na­şı, bu ki­mi amil­lə­rin tə­si­ri ilə də for­ma­la­şır­dı.

Ye­ri gəl­miş­kən, 1960-cı il­lə­rin ədə­biy­ya­tı­nı və in­cə­sə­nə­ti­ni təd­qiq edən mü­tə­xəs­sis­lər, adə­tən bu döv­rün ye­ni­lik­lə­ri­ni və na­ily­yət­lə­ri­ni “60-cı­lar” adı ilə ifa­də edir­lər. Bu ifa­də isə, ilk növ­bə­də, ye­ni­lik və nai­liy­yət­lə­rin mü­əl­li­fi olan 60-cı il­lə­rin ya­ra­dı­cı nəs­li­nə şa­mil olu­nur. Biz, 1970-ci il­lə­rin mu­si­qi, rəs­sam­lıq, ki­no, te­atr, nəsr, poe­zi­ya, est­ra­da sa­hə­sin­də­ki pro­ses­lə­ri­ni təh­lil et­dik­də bu qə­na­tə gə­lə bi­li­rik ki, bir çox bə­dii və el­mi əsas­la­ra, döv­rün bə­dii nai­liy­yət­lə­ri­nə is­ti­nad et­mək­lə mu­si­qi ta­ri­xi­mi­zə “70-ci­lər” ifa­də­si­ni də tət­biq edə bi­lə­rik. Bu ba­xım­dan, S.Kə­ri­mi­nin pro­fes­sio­nal mu­si­qi­çi şəx­siy­yə­ti­nin for­ma­laş­ma­sın­da bü­töv­lük­də XX əsr mu­si­qi in­cə­sə­nə­ti­nin, bəs­tə­kar­lıq mək­tə­bi­nin tə­si­ri ilə bə­ra­bər, ay­rı­ca ola­raq 1970-ci il­lə­rin mu­si­qi in­cə­sə­nə­ti­nin və mə­də­niy­yə­ti­nin, al­dı­ğı mü­kəm­məl təh­si­lin, hə­yat­se­vər gənc­lər mü­hi­ti­nin, est­ra­da və caz “bu­mu”nun, nə­ha­yət, “70-ci­lə­rin” tə­si­ri­ni də nə­zə­rə al­maq va­cib­dir.

Kon­ser­va­to­ri­ya­da təh­sil il­lə­rin­də tə­lə­bə S.Kə­ri­mi öz ya­şıd­la­rı ara­sın­da eru­di­si­ya­sı, iti mən­ti­qi, ha­zır­ca­vab­lı­ğı, is­te­da­dı, imr­po­vi­zə qa­bi­liy­yə­ti, est­ra­da mu­si­qi­si­ni mə­ha­rət­lə çal­ma­sı, caz üs­lub­lu aran­ji­man­la­rı, fə­al ün­siy­yə­ti ilə se­çi­lir­di. Xü­su­si­lə, ali mək­təb gənc­lə­ri­nin hə­ya­tı­nın ay­rıl­maz his­sə­si olan və ic­ti­ma­iy­yət ara­sın­da rəğ­bət qa­za­nan “Ka­pust­nik” ad­lı te­atr­laş­dı­rıl­mış mu­si­qi­li-yu­mo­ris­tik ta­ma­şa­lar­da sər­gi­lə­di­yi akt­yor­luq, mu­si­qi-ifa­çı­lıq və imp­ro­vi­zə is­te­da­dı o il­lər­də onu mü­əl­lim­lə­ri, ya­şıd­la­rı ara­sın­da, sə­nət mü­hi­tin­də po­pul­yar et­miş­di. Bu ki­mi şəx­si key­fiy­yət­lə­ri onun is­te­da­dın­dan, mu­si­qi zöv­qün­dən və gə­lə­cək­də cid­di, pe­şə­kar mu­si­qi­çi ola­ca­ğın­dan xə­bər ve­rir­di. S.Kə­ri­mi­nin er­kən yaş­la­rın­dan in­cə­sə­nə­tə bağ­la­yan bir mü­hit də Azər­film ki­nos­tu­di­ya­sı idi. Ana­sı bu­ra­da iş­lə­di­yi üçün Si­ya­vu­şu da özü ilə apa­rır­dı. Film­lər­də, te­atr ta­ma­şa­la­rın­da, ek­ran­da gör­dü­yü akt­yor­lar­la, re­jis­sor­lar­la, bəs­tə­kar­lar­la can­lı ün­siy­yət, özü­nə qar­şı on­lar­dan gör­dü­yü diq­qət S.Kə­ri­mi­ni təd­ri­cən bu sin­te­tik in­cə­sə­nə­tə bağ­la­yır­dı. Hət­ta bə­zi küt­lə­vi çə­ki­liş­lər­də, küt­lə­vi epi­zod­la­rın səs­lən­di­ril­mə­sin­də də iş­ti­rak edir­di.

Kon­ser­va­to­ri­ya­nı bi­tir­dik­dən son­ra, S.Kə­ri­mi pro­fes­sio­nal fəa­liy­yə­tə baş­la­yır. Onun ta­le­yin­də, pe­şə­kar mu­si­qi­çi ki­mi zən­gin təc­rü­bə qa­zan­ma­sın­da və est­ra­da sə­nə­ti­nin sir­lə­ri­ni öy­rən­mə­sin­də res­pub­li­ka­mı­zın ad­lı-san­lı mu­si­qi kol­lek­tiv­lə­ri bö­yük rol oy­na­yır. Ta­le elə gə­ti­rir ki, S.Kə­ri­mi 1979-cu il­dən baş­la­ya­raq Rə­şid Beh­bu­dov adı­na Döv­lət Mah­nı Te­at­rı­nın or­kest­rin­də so­list mu­si­qi­çi­lər­dən bi­ri ki­mi ça­lı­şır. Döv­lət Mah­nı Te­at­rın­da iş­lə­mək o il­lər­də hər mu­si­qi­çi­yə nə­sib ol­ma­yan xoş­bəxt­lik idi. Mah­nı Te­at­rı hər bir üz­vü üçün əsl sə­nət mək­tə­bi və təc­rü­bə la­bo­ra­to­ri­ya­sı ro­lu­nu oy­na­yır­dı. Azər­bay­ca­nın qüd­rət­li sə­nət­ka­rı, mah­nı us­ta­dı, dün­ya­ya öz bən­zər­siz ifa­sı, sə­si və re­per­tua­rı ilə səs sa­lan, yük­sək fəx­ri ad­lar da­şı­yan R.Beh­bu­do­vun rəh­bər­lik et­di­yi Mah­nı Te­at­rın­da ça­lış­ma­sı gənc S.Kə­ri­mi­nin hə­yat və ya­ra­dı­cı­lı­ğın­da mü­hüm bir mər­hə­lə idi. Onun est­ra­da mu­si­qi­si sa­hə­sin­də təc­rü­bə əl­də et­mə­si, est­ra­da mu­si­qi­si­nə xas olan ifa üs­lu­bu­nu öy­rən­mə­si və est­ra­da­ya cid­di ma­raq gös­tər­mə­si məhz Döv­lət Mah­nı Te­at­rın­dan baş­la­mış­dır. Bu sə­nət oca­ğın­da S.Kə­ri­mi­ni R.Beh­bu­dov baş­da ol­maq­la, döv­rün ta­nın­mış mu­si­qi­çi­lə­ri əha­tə edir­di­lər. Onun Ra­fiq Ba­ba­yev­lə ilk ta­nış­lı­ğı da məhz bu­ra­da ol­muş­du.

Ta­le elə gə­ti­rir ki, xalq ar­tis­ti, est­ra­da-ifa­çı­lıq sə­nə­ti­nin in­ki­şa­fın­da bö­yük xid­mət­lə­ri olan Po­lad Bül­bü­loğ­lu özü­nün pe­şə­kar mu­si­qi kol­lek­ti­vi­ni for­ma­laş­dı­ran­da S.Kə­ri­mi­ni də də­vət edir. “Aşıq­lar” qru­pu tez bir za­man­da keç­miş SSRİ mə­ka­nın­da bö­yük şöh­rət qa­za­nır. Bu qrup pay­taxt­da, böl­gə­lər­də, efir­də tez-tez çı­xış et­mək­lə bə­ra­bər, SSRİ-nin müx­tə­lif şə­hər­lə­rin­də, nü­fuz­lu sa­lon­la­rın­da da mü­tə­ma­di kon­sert­lər ve­rir. Qrup­da kla­viş­li alət­lə­ri ifa edən S.Kə­ri­mi, bə­zi mah­nı­lar­da ta­rı və udu da səs­lən­di­rir­di. Qeyd edək ki, P.Bül­bü­loğ­lu­nun mah­nı­la­rı­nın qrup üçün aranj­ma­nı da çox hal­lar­da S.Kə­ri­mi­yə eti­mad edi­lir­di. Mah­nı Te­at­rın­dan son­ra “Aşıq­lar” qru­pun­da iş­lə­mə­si S.Kə­ri­mi­nin ifa­çı­lıq bi­oq­ra­fi­ya­sın­da mü­hüm bir mər­hə­lə idi. Bun­dan son­ra Azər­bay­can Te­le­vi­zi­ya­sı və Ra­dio­su­nun est­ra­da-sim­fo­nik or­kest­rin­də ça­lış­ma­sı zir­və­yə ge­dən yol­da par­laq və mü­hüm sə­hi­fə­yə çev­ril­di. Nə­ha­yət, est­ra­da və caz ifa­çı­lı­ğı ta­ri­xin­də mü­hüm ro­lu olan, bəs­tə­kar və caz­men, mil­yon­la­rın se­vim­li­si xal­qar­tis­ti Ra­fiq Ba­ba­yev ilə ya­xın sə­nət dost­lu­ğu, həm də qa­zan­dı­ğı şöh­rət və təc­rü­bə S.Kə­ri­mi­nin ya­ra­dı­cı­lı­ğı­nı da­ha bir ye­ni mər­hə­lə­yə da­xil et­di: “Cən­gi” folk­lor-caz an­samb­lı.

Be­lə­lik­lə, bir tə­rəf­dən Bül­bül adı­na or­ta ix­ti­sas mu­si­qi mək­tə­bin­də və kon­ser­va­to­ri­ya­da al­dı­ğı mü­kəm­məl mu­si­qi təh­si­li, təc­rü­bə­li mü­əl­lim­lə­rin dərs­lə­ri, bir tə­rəf­dən te­atr və ki­no­nun tə­si­ri, bir tə­rəf­dən döv­rün qay­nar mu­si­qi-sə­nət mü­hi­ti, bir tə­rəf­dən est­ra­da­ya və ca­za da­xi­li bağ­lı­lı­ğı, bir tə­rəf­dən imp­ro­vi­zə və aranj­man ba­ca­rı­ğı, bir tə­rəf­dən da­im klas­sik mu­si­qi ilə ün­siy­yət, bir tə­rəf­dən mil­li in­to­na­si­ya komp­leks­lə­ri ilə­müa­sir caz üs­lub­la­rı ara­sın­da əla­qə və sin­tez sa­hə­si­də­ki eks­pe­ri­ment­lə­ri və la­yi­hə­lə­ri, bir tə­rəf­dən də yük­sək mu­si­qi is­te­da­dı və cid­di pe­şə­kar­lıq ba­xış­la­rı onun gə­lə­cək bəs­tə­kar­lıq və ifa­çı­lıq fəa­liy­yə­ti­ni ha­zır­la­yan və in­ki­şaf et­di­rən, baş­lı­ca­sı isə, bəs­tə­kar­lıq ya­ra­dı­cı­lı­ğı­nı for­ma­laş­dı­ran əsas amil­lər idi.

S.Kə­ri­mi­nin pro­fes­sio­nal bəs­tə­kar­lıq fəa­liy­yə­ti üç is­ti­qa­mət­də in­ki­şaf et­miş­dir: 1. Mah­nı jan­rın­da bəs­tə­lər və aran­ji­man; 2. Te­atr mu­si­qi­si; 3. Ki­no mu­si­qi­si.

Bəs­tə­ka­rın ya­ra­dı­cı­lı­ğı­nı araş­dır­dıq­da mə­lum olur ki, o, əsa­sən mah­nı jan­rı üzə­rin­də iş­lə­mə­yə üs­tün­lük ve­rir. Bu­nun isə bir ne­çə sə­bə­bi var­dır. Bi­rin­ci­si, mah­nı cə­miy­yə­tin bü­tün tə­bə­qə­lə­ri tə­rə­fin­dən se­vi­lən və din­lə­ni­lən janr­dır. Onun for­ma ba­xı­mın­dan ki­çik qu­ru­lu­şu, tək­rar olu­nan nə­qa­rə­ti, sa­də me­lo­di­ya­sı bir janr ki­mi çox din­lə­nil­mə­si­nin və asan yad­da qal­ma­sı­nın əsas amil­lə­ri­dir. Bu ba­xım­dan, mah­nı din­lə­yi­ci audi­to­ri­ya­sı tə­rə­fin­dən da­ha tez qav­ra­nı­lır və yad­da qa­lır. Mah­nı jan­rı­nın audi­to­ri­ya­sı di­gər mu­si­qi janr­la­rı ilə mü­qa­yi­sə­də so­si­al ba­xım­dan da­ha ge­niş­miq­yas­lı­dır.

İkin­ci sə­bəb Azər­bay­can­da bəs­tə­kar­lıq mək­tə­bin­də mah­nı jan­rı sa­hə­sin­də əl­də olu­nan zən­gin təc­rü­bə və nai­liy­yət­lər ilə bağ­lı­dır. Bəs­tə­kar­lar ən müx­tə­lif möv­zu­lar­da gö­zəl mah­nı nü­mu­nə­lə­ri ya­rat­mış­lar. Və­tən­pər­vər­lik, mə­həb­bət, ay­rı­lıq, vü­sal, zəh­mət möv­zu­la­rın­da ya­zı­lan mah­nı­lar dil­lər əz­bə­ri­dir. Əs­gər mah­nı­la­rı, zəh­mət adam­la­rı haq­qın­da mah­nı­lar, ana haq­qın­da mah­nı­lar, ay­rı-ay­rı pe­şə­lə­ri (hə­kim, yol po­li­si, mü­əl­lim, neft­çi, sər­həd­çi, sü­rü­cü, id­man və s.) vəsf edən mah­nı­lar və yu­mor­lu mah­nı­lar da se­və-se­və din­lə­ni­lir. Be­lə ki, bü­tün xalq­lar­da ol­du­ğu ki­mi, Azər­bay­can xal­qı­nın ənə­nə­vi mu­si­qi ya­ra­dı­cı­lı­ğın­da da apa­rı­cı ye­ri mah­nı jan­rı tu­tur. Hə­qi­qə­tən də ge­niş küt­lə­lə­rin bə­dii-es­te­tik tər­bi­yə­si­nin in­ki­şa­fın­da, mu­si­qi zöv­qü­nün tər­bi­yə­sin­də və ye­ni­ləş­mə­sin­də, yük­sək mə­nə­vi his­sə­lə­rin oyan­ma­sın­da mah­nı­la­rın tə­si­ri əvəz­siz­dir. Bu ba­xım­dan, mah­nı jan­rı­nın tər­bi­yə­vi ro­lu ay­rı­ca möv­zu ki­mi diq­qə­tə­la­yiq­dir.

Be­lə­lik­lə, S.Kə­ri­mi­nin pro­fes­sio­nal bəs­tə­kar­lıq ya­ra­dı­cı­lı­ğın­da mah­nı jan­rı­na üs­tün­lük ver­mə­si­nin həm jan­rın ta­ri­xi­li­yi, so­si­al­lı­ğı ilə, həm de­mok­ra­tik­li­yi və sü­rət­li ya­yım im­ka­nı ilə, həm bəs­tə­ka­rın mah­nı va­si­tə­si­lə cə­miy­yət­lə da­ha tez və asan dia­loq qu­ra bil­mə­si ilə, həm mah­nı­nın bə­dii-emo­si­nal tə­sir gü­cü ilə, həm də bu jan­rın güc­lü tər­bi­yə­vi va­si­tə ol­ma­sı ilə bağl­dır.

Bü­tün bu ob­yek­tiv sə­bəb­lər­lə ya­na­şı, bə­zi sub­yek­tiv sə­bəb­lər də var­dır. Mə­sə­lən, S.Kə­ri­mi tə­lə­bə­lik döv­rün­dən baş­la­raq, mah­nı jan­rı ilə ün­siy­yə­tə baş­la­mış, nü­mu­nə­lə­rin iş­lən­mə­si və aranj­ma­nı ilə məş­ğul ol­muş­dur. Di­gər tə­rəf­dən, Döv­lət Mah­nı Te­at­rın­da, “Aşıq­lar” vo­kal-inst­ru­men­tal an­samb­lın­da və “Cən­gi” folk­lor-caz qru­pun­da iş­lə­mə­si, mah­nı jan­rın­da müx­tə­lif möv­zu və üs­lub­da nü­mu­nə­lə­ri ifa et­mə­si, təc­rü­bə­li və se­vi­lən mah­nı ifa­çı­la­rı ilə iş­bir­li­yi qur­ma­sı, xalq və bəs­tə­kar mah­nı­la­rı­nı aran­ji­man et­mə­si onun ya­ra­dı­cı­lı­ğın­da mah­nı jan­rı­nın üs­tün­lük et­mə­si­ni şərt­lən­dir­miş və onu pe­şə­kar mah­nı bəs­tə­ka­rı ki­mi for­ma­laş­dır­mış­dır.

S.Kə­ri­mi­nin bəs­tə­kar­lıq fəa­liy­yə­tin­də da­ha bir is­ti­qa­mət te­atr in­cə­sə­nə­ti ilə sıx bağ­lı­dır. O, son il­lər te­atr mu­si­qi­si sa­hə­sin­də bir çox uğur­la­ra im­za at­mış­dır. Gənc­lik il­lə­rin­dən te­at­rı se­vən, özü də səh­nə­də te­at­ral epi­zod­lar­da çı­xış edən bəs­tə­ka­rın te­atr mu­si­qi­si yaz­ma­sı tam tə­bii gö­rü­nə bi­lər. La­kin bir mə­sə­lə­ni qeyd edək ki, te­atr ta­ma­şa­la­rı­na mu­si­qi bəs­tə­lə­mək üçün yal­nız me­lo­di­ya yaz­maq və onu or­kestr­ləş­dir­mək ba­ca­rı­ğı ye­tər­li de­yil. Bu sa­hə­də bö­yük təc­rü­bə­si olan bəs­tə­ka­rınfik­rin­cə, te­atr­la uğur­lu əmək­daş­lı­ğa na­il ola bil­mək üçün bəs­tə­kar, ilk növ­bə­də, te­at­rı sev­mə­li, dram əsər­lə­ri­nin oxu­cu­su ol­ma­sı, əsə­rin sü­je­ti­ni, ob­raz­la­rı, ha­di­sə­lə­rin ge­di­şi­ni və dra­ma­tur­gi­ya­nı yax­şı öy­rən­mə­li, səh­nə­ni, akt­yo­ru, ob­raz­la­rı və re­jis­sor məq­sə­di­ni mü­kəm­məl duy­ma­lı­dır. Te­atr mu­si­qi­si bəs­tə­kar­dan komp­leks iş­bir­li­yi və ba­ca­rıq tə­ləb edən xü­su­si bir ya­ra­dı­cı­lıq sa­hə­si­dir – de­sək, heç də ya­nıl­ma­rıq. Bu ba­xım­dan, dram re­jis­sor­la­rı­nın öz ta­ma­şa­la­rı­na mu­si­qi ya­zıl­ma­sı üçün bəs­tə­kar S.Kə­ri­mi­ni seç­mə­lə­ri ta­ma­mi­lə mən­ti­qə­uy­ğun­dur. S.Kə­ri­mi­nin Azər­bay­can Döv­lət Aka­de­mik Dram Te­at­rı ilə əmək­daş­lı­ğı, ta­ma­şa­la­ra də­vət al­ma­sı bəs­tə­kar üçün də, dra­ma­turq və re­jis­sor üçün də hə­mi­şə uğur­la nə­ti­cə­lən­miş­dir. S.Kə­ri­mi səh­nə­də baş ve­rən ha­di­sə­lə­ri, ob­raz­la­rın ta­le­yi­ni və psi­xo­lo­ji port­ret­lə­ri­ni, mü­əl­li­fin bə­dii mə­ra­mı­nı və əsə­rin bü­töv­lük­də ide­ya­sı­nı mu­si­qi di­li ilə ifa­də et­mə­yi, təs­vir et­mə­yi us­ta­lıq­la ba­ca­rır. Ona gö­rə də, onun hər bir te­atr əsə­rin­də yaz­dı­ğı mu­si­qi epi­zo­dik de­yil, əsə­rin mu­si­qi ilə ifa­də olu­nan ide­ya­sı ki­mi qav­ra­nı­la bi­lər.

S.Kə­ri­mi­nin te­atr mu­si­qi­sin­də müx­tə­lif mü­əl­lif­lə­rin əsər­lə­ri, rən­ga­rəng janr və üs­lub­lar­da ya­zı­lan dram­lar yer al­mış­dır: 1. Vil­yam Şeks­pir. “Ham­let” (qu­ru­luş­çu re­jis­sor Azər Pa­şa Ne­mə­tov); 2. Mir­zə Fə­tə­li Axund­za­də. “Sər­gü­zəş­ti-və­zi­ri-xa­ni-Lən­kə­ran” (qu­ru­luş­çu re­jis­sor V.İb­ra­hi­moğ­lu, re­jis­sor T.Mus­ta­fa­yev); 3. Cə­fər Cab­bar­lı. “Al­maz” (ta­ma­şa­nın mü­əl­li­fi, qu­ru­luş­çu re­jis­so­ru və rəs­sa­mı Azər Pa­şa Ne­mə­tov); 4. Hü­seyn Ca­vid. “Afət” (qu­ru­luş­çu re­jis­sor Meh­ri­ban Ələk­bər­za­də); 5. Ar­tur Mil­ler. “Kör­pü­dən mən­zə­rə” (qu­ru­luş­çu re­jis­sor Mə­ra­him Fər­zə­li­bə­yov); 6. El­çin. “Poçt şö­bə­sin­də xə­yal” (qu­ru­luş­çu re­jis­sor Meh­ri­ban Ələk­bər­za­də);7. Əli Əmir­li. “Şah Qa­car” (qu­ru­luş­çu re­jis­sor Azər Pa­şa Ne­mə­tov); 8. Əli Əmir­li. “Me­se­nat” (qu­ru­luş­çu re­jis­sor Bəh­ram Os­ma­nov); 9. Hü­seyn­ba­la Mi­rə­lə­mov. “Xə­ca­lət” (qu­ru­luş­çu re­jis­sor Bəh­ram Os­ma­nov);10. Tun­cer Cü­ce­noğ­lu “Uç­qun” (qu­ru­luş­çu re­jis­sor Bəh­ram Os­ma­nov). Bəs­tə­ka­rı S.Kə­ri­mi olan bu dram əsər­lə­ri Azər­bay­can Döv­lət Aka­de­mik Dram Te­at­rı­nın səh­nə­sin­də hər te­atr möv­sü­mün­də uğur­la ta­ma­şa­ya qo­yu­lur.

Si­ya­hı­dan gör­dü­yü­müz ki­mi, S.Kə­ri­mi­nin mu­si­qi­si­ni bəs­tə­lə­di­yi te­atr əsər­lə­ri ara­sın­daxa­ri­ci klas­si­ka ilə ya­na­şı, müa­sir xa­ri­ci dram­lar da yer al­mış­dır. Bun­lar in­gi­lis dra­ma­tur­qu V.Şeks­pi­rin, al­man ya­zı­çı­sı A.Mil­le­rin və çağ­daş Tür­ki­yə ya­zı­çı­sı T.Cü­ce­noğ­lu­nun əsər­lə­ri­dir. Elə­cə də Azər­bay­ca­nın klas­sik və müa­sir dra­ma­turq­la­rı­nın əsər­lə­ri­nə mu­si­qi bəs­tə­lən­miş­dir ki, bu mü­əl­lif­lə­rə də klas­sik­lər­dən – M.F.Axund­za­də, C.Cab­bar­lı, H.Ca­vid, müa­sir­lər­dən – El­çin, Ə.Əmir­li və H.Mi­rə­lə­mov aiddir. Klas­sik əsər­lə­rin möv­zu­su, məz­mu­nu, dra­ma­tur­ji üs­lu­bu, te­at­ral­lı­ğı, dia­loq­la­rı, ob­raz­la­rı bəs­tə­kar­dan bu xü­su­siy­yət­lə­ri aça və təq­dim edə bi­lən mu­si­qi, müa­sir əsər­lər isə fərq­li mu­si­qi tə­ləb edir­lər. Di­gər tə­rəf­dən, diq­qət et­sək, son il­lər Döv­lət Aka­de­mik Dram Te­at­rın­da ta­ma­şa­ya qo­yu­lan əsər­lə­rin qu­ru­luş­çu re­jis­sor­la­rı S.Kə­rim­lə iş­lə­miş­lər. Bu fakt isə onu gös­tə­rir ki, S.Kə­ri­mi­nin yaz­dı­ğı mu­si­qi bu əsər­lə­rin bə­dii məz­mu­nu­nu, dra­ma­tur­ji xət­ti­ni, mü­əl­li­fin və re­jis­so­run ide­ya­sı­nı və məq­sə­di­ni çox yax­şı ifa­də edə bi­lir.Əsər­lə­rin də, te­at­rın da, ta­ma­şa­çı­la­rın da tə­ləb­lə­ri­nə S.Kə­ri­min mu­si­qi­si tam ca­vab ve­rir. Ta­ma­şa­lar haq­qın­da ya­zı­lan re­sen­zi­ya­lar­da və mə­qa­lə­lər­də də bu­nun şa­hi­di olu­ruq. Mə­sə­lən, gör­kəm­li te­atr­şü­nas-tən­qid­çi, sə­nət­şü­nas­lıq üz­rə elm­lər dok­to­ru, pro­fes­sor İl­ham­Rə­him­li “Kə­si­şən pa­ra­lel­lər” ki­ta­bın­da prem­ye­ra­sı 2002-ci il mar­tın 30-da baş tu­tan və qu­ru­luş­çu re­jis­so­ru A.P.Ne­mət olan “Ham­let” ta­ma­şa­sı­nı “mil­li te­atr sə­nə­ti­miz­də, bü­töv­lük­də mil­li mə­də­niy­yə­ti­miz­də “ha­di­sə” ad­lan­dır­mış­dır. O, ta­ma­şa­nın re­jis­sor, rəs­sam iş­lə­ri ilə bə­ra­bər, mu­si­qi­si­ni də müs­bət qiy­mət­lən­di­rə­rək, ya­zır: “Azər Pa­şa Ne­mə­tin çox is­te­dad­lı rəs­sam­lıq ba­ca­ra­ğı var və üs­tə­lik onun Qa­ra Qa­ra­yev ki­mi da­hi­dən mu­si­qi təh­si­li al­ma­sı qəl­bi­nin tə­ra­nə duy­ğu­la­rı­nın zə­rif­lik­lə for­ma­laş­ma­sın­da mi­sil­siz rol oy­na­yıb. Həs­sas rəng du­yu­mu­na, lə­ta­fət­li mu­si­qi dü­şün­cə­si­nə gö­rə “Ham­let”in həm bə­dii tər­ti­ba­tı­nın, həm də mu­si­qi tər­ti­ba­tı­nın es­te­tik bi­çi­mi də Azər Pa­şa­ya məx­sus­dur. Ürək coş­du­ran, duy­ğu­la­ra emo­sio­nal ra­hat­lıq gə­ti­rən isə bu­dur ki, rəs­sam­lar­dan həm El­çin, həm də Na­zim və bəs­tə­kar Si­ya­vuş Kə­ri­mi re­jis­so­run is­tək duy­ğu­la­rı­na poe­tik, dra­ma­tik, fa­ciə ça­lar­lı bə­dii və mu­si­qi tər­ti­bat iş­lə­ri qu­ra bi­lib­lər”(5). Ta­ma­şa­nın mu­si­qi­si alim-tən­qid­çi tə­rə­fin­dən be­lə sə­ciy­yə­lən­di­ri­lir: “Aka­de­mik te­at­rın ya­ra­dı­cı­lı­ğın­da hə­lə in­di­yə­dək heç bir za­man mu­si­qi­dən bu də­rə­cə­də ge­niş­lik­lə is­ti­fa­də olun­ma­yıb. An­caq bu mu­si­qi heç bir səh­nə­də ta­ma­şa­çı­nı yor­mur, hət­ta bə­zən mu­si­qi san­ki nə­fə­si­ni də­rən­də az qa­lı­rıq ha­di­sə­lə­rin dra­ma­tik bü­rü­mün­dən çı­xaq. “Ham­let”də mu­si­qi tək­cə səs­lən­mək­lə ki­fa­yət­lən­mir. İlk növ­bə­də, mu­si­qi yal­qız qa­lan Ham­le­tin dərd­lə­ri­nin həm­söh­bə­ti olur. Oğ­lu­nu çox se­vən və ey­ni za­man­da, za­val­lı­lı­ğın­dan əli qa­na bat­mış Gert­ru­da­nın için­də qov­ru­lan duy­ğu­la­rı­nın akt­ri­sa­nın ca­zi­bə­li çöh­rə­sin­də­ki tə­cəs­sü­mü­nü gör­mək üçün məhz ta­ma­şa­çı­ya yar­dım olur. Qeyd edək ki, “Ham­let” ta­ma­şa­sı­na yaz­dı­ğı mu­si­qi­yə gö­rə, S.Kə­ri­mi 2003-cü il­də “Qı­zıl dər­viş” mil­li mü­ka­fa­tı­na la­yiq gö­rül­müş­dür.

Be­lə­lik­lə, S.Kə­ri­mi­nin bəs­tə­kar­lıq fəa­liy­yə­tin­də əsas yer tu­tan te­atr mu­si­qi­si haq­qın­da fi­kir­lə­ri­mi­zi ye­kun­laş­dı­ra­raq de­yə bi­lə­rik ki, yu­xa­rı­da adı sa­da­la­nan te­atr əsər­lə­ri­nin ge­niş ta­ma­şa­çı rəğ­bə­ti, müs­bət tən­qid­çi rə­yi, uğur­lu səh­nə ta­le­yi qa­zan­ma­sın­da, əl­bət­tə, S.Kə­ri­mi­nin bəs­tə­lə­di­yi mu­si­qi­nin də əsas­lı ro­lu var­dır.

S.Kə­ri­mi­nin bir bəs­tə­kar ki­mi ya­ra­dı­cı­lı­ğın­da ki­no sə­nə­ti də mü­hüm yer tu­tur. Ki­no, mə­lum ol­du­ğu ki­mi, sink­re­tik sə­nət­dir və hər bir film bir ne­çə sə­nət nö­vü­nün, pe­şə­nin vəh­də­tin­dən, iş­bir­li­yin­dən ya­ra­nır: akt­yor­lur, re­jis­sor­luq, ki­nod­ra­ma­tur­gi­ya, ki­noo­pe­ra­tor, mu­si­qi, rəs­sam­lıq, ge­yim üz­rə rəs­sam­lıq, işıq tər­ti­ba­tı və s. Mu­si­qi fil­min əsas bə­dii ifa­də, emo­sio­nal tə­sir va­si­tə­si­dir. Ki­no ta­ri­xin­də bir çox film­lər məhz mu­si­qi­si­nə gö­rə se­vil­miş, özü­nə ta­ma­şa­çı rəğ­bə­ti qa­zan­mış­dır.

S.Kə­ri­mi­nin ki­no sə­nə­ti­nə bəs­tə­kar ki­mi ma­ra­ğı­nın əsa­sın­da bi­oq­ra­fi­ya­sı­nın “ki­nos­tu­di­ya sə­hi­fə­lə­ri” da­ya­nır. Onun ki­no sa­hə­sin­də bəs­tə­kar ki­mi iş­lə­mə­si in­di­yə qə­dər uğur­lu ol­muş­dur. Bəs­tə­ka­rın yaz­dı­ğı ki­no mu­si­qi­si müx­tə­lif janr­lı və məz­mun­lu film­lə­ri əha­tə et­miş­dir: sə­nəd­li film­lər, bə­dii film­lər; fa­ciə­vi, li­rik, psi­xo­lo­ji film­lər; ta­ri­xi, və­tən­pər­vər­lik, mə­həb­bət, yu­mo­ris­tik möv­zu­lu film­lər və s. Bəs­tə­ka­rın mu­si­qi yaz­dı­ğı film­lə­rin sa­yı otu­za ya­xın­dır. On­lar­dan bə­zi­lə­ri­ni nü­mu­nə gös­tə­rək: Qaravəlli” (1989), “Şahid qız” (1990), “Qaravəlli-2” (1992),“Çalışan adam” (1996), “Son dö­yüş” (1996), “Hər şey yax­şı­lı­ğa doğ­ru” (1997),“­­­­Ailə” (1998),“­­­­Ömür və ta­le” (1998), “Sarı gə­lin” (1998), “Kədərimiz… Vü­qa­rı­mız…” (1998), “Heydər Əli­yev” (1999-2013, 9 se­ri­ya­lı), “Həsən Əb­luc” (1999), “Yuxu” (2001), “­­­­Ovsunçu” (2002), “Kəsişməyən yol­lar” (2002), “Son ar­zu” (2003), “Girov” (2005), “Məşədi İbad-94” (2005), “­­­­Əlvida, cə­nub şə­hə­ri” (2006), “Biz qa­yı­da­ca­ğıq” (2007), “Mənə ina­nın” (2007), “­­­­Acılar bit­məz” (2009),“Dünən qə­fil­dən gəl­di” (2009), “­­­­İstanbul rey­si” (2010), “Kabusun gö­züy­lə” (2010), “­­­­İlahi məx­luq” (2011), “Dərvişin qeyd­lə­ri” (2013), “­­­­Ömür pa­yı. Sə­mən­dər Rza­yev” (2015), “Bakı, mən sə­ni se­vi­rəm” (2015). Bu si­ya­hı­nın xro­no­lo­ji ar­dı­cıl­lı­ğı gös­tə­rir ki, S.Kə­ri­min ki­no mu­si­qi­si sa­hə­sin­də bəs­tə­kar­lıq fəa­liy­yə­ti 1989-cu il­dən baş­la­mış­dır. Bu sa­hə­də qa­zan­dı­ğı eti­mad və nü­fu­za gö­rə­dir ki, bəs­tə­kar səs­ver­mə yo­lu ilə Azər­bay­can Res­pub­li­ka­sı Ki­ne­ma­toq­raf­çı­lar İt­ti­fa­qı­nın İda­rə He­yə­ti­nə üzv se­çil­miş­dir (6).

S.Kə­ri­mi­nin ifa­çı­lıq və bəs­tə­kar­lıq ya­ra­dı­cı­lı­ğı­nın vəh­də­tin­dən mey­da­na gə­lən mu­si­qi la­yi­hə­lə­ri də xü­su­si araş­dır­ma pred­me­ti ki­mi el­mi ma­raq do­ğu­rur. Bu la­yi­hə­lər mu­si­qi mə­də­niy­yə­ti­mi­zin dün­ya miq­ya­sın­da ta­nın­ma­sın­da, xalq­mı­zın mu­si­qi in­ci­lə­ri­nin baş­qa xalq­la­rı­nın mu­si­qi­si ilə sin­tez olun­ma­sın­da, mu­si­qi ifa­çı­lı­ğın­da ye­ni və ma­raq­lı ide­ya­la­rın ak­tu­al­laş­ma­sın­da bö­yük rol oy­na­mış­lar. İlk növ­bə­də, onun rəh­bər­li­yi ilə 1997-ci il­də ger­çək­lə­şən Azər­bay­can-Nor­veç və 2002-ci il­də hə­ya­ta ke­çən Azər­bay­can-Cə­nu­bi Ame­ri­ka mu­si­qi la­yi­hə­lə­ri­ni qeyd et­mə­li­yik. Bi­rin­ci la­yi­hə Azər­bay­can­da və Nor­veç­də, elə­cə də Av­ro­pa­nın bir çox öl­kə­lə­rin­də ma­raq­la qar­şı­lan­dı. Azər­bay­can xalq mah­nı­la­rı­nı Nor­ve­çin məş­hur “Skruk” xo­ru üçün aran­ji­man edən S.Kə­ri­mi bu kol­lek­ti­vin özü­nə­məx­sus ifa üs­lu­bu­nu və ənə­nə­lə­ri­ni də­rin­dən öy­rən­miş, la­yi­hə­nin uğur­la ger­çək­ləş­mə­si­nə na­il ol­muş­dur. Azər­bay­can xalq mah­nı­la­rı­nın Nor­veç di­lin­də və spe­si­fik tərz­də ifa­sı qey­ri-adi səs­lən­mə və sin­tez ya­ra­dır­dı. Mah­nı­la­rın xor his­sə­si ilə ya­na­şı, so­lo his­sə­si­ni xalq ar­tist­lə­ri B.Da­da­şo­va, İ.Mu­ra­dov ifa edir­di. Bö­yük zəh­mət, ax­ta­rış­lar, əmək­daş­lıq, pro­fes­sio­nal­lıq he­sa­bı­na ər­sə­yə gə­lən və re­al­la­şan bu la­yi­hə­dən son­ra xalq mah­nı­la­rı­mı­za bu öl­kə­də ma­raq da­ha da art­dı, iki öl­kə ara­sın­da ye­ni la­yi­hə­lə­rə və əmək­daş­lı­ğa “sə­nət kör­pü­sü” ya­ra­dıl­dı.

 

ƏDƏBİYYAT:

  1. Azərbaycan xalq mahnıları. 2 cilddə, I c.,Tərtib edən S.Kərimi; red.: E.Dadaşova. B.: Öndər, 2005, 168 s.
  2. Azərbaycan xalq mahnıları. 2 cilddə, II c.,Tərtib edən S.Kərimi; red.: E.Dadaşova. B.: Öndər, 2005, 128 s.
  3. Hacıbəyov Ü.H. Azərbaycan musiqi həyatına bir nəzər. Seçilmiş əsər­lə­ri. II c. B.: Azərb.SSR EA nəşriyyatı, 1965, s. 215-225.
  4. Kərimi S.Ə; Quliyev A.N; Əliyev M.F. Saz məktəbi: Musiqi və incəsənət məktəblərinin saz ixtisası üçün dərslik. B.: Qarabağ, 2009, 229 s.
  5. Rəhimli İ. Kəsişən paralellər. B.: Çaşıoğlu, 2004, s.141.
  6. Azərbaycan Respublikası Kinematoqrafçılar İttifaqının İnternet saytı. URL:http://arki.az/az/pages/14

Айнура МАМЕДОВА

Преподаватель и диссертант АНК

 

О НЕКОТОРЫХ АСПЕКТАХ  KОМПОЗИТОРСКОЙ 

ДЕЯТЕЛЬНОСТИ СИЯВУША  КЕРИМИ

 

Резюме: В настоящей статье расматривается композиторское твор­чест­во С.Керими, которое развивается в трёх направлениях. В статье рас­крываются песенная деятельность и творческие достижения композитора в области музыкального оформления  театральных постановок и кинолент.

Ключевые слова: Музыка театро и кино, Государственный театр песни,джазово-фольклорный группа «Джанги», вокально-инструментальный ансамбль«Ашуги»

                                                                                      Aynure MAMMEDOVA

ANC s candidate for a degreeand teacher

                                                           Lecturer of ANC

 

THE VIEW OF SIYAVUSH KARIMI’S COMPOSER ACTIVITY

Summary: The article deals S.Karimi`s development of activites as composer creativity which is developed in three directions. It highlights songs activities and creative achievements of the composer in the field of musical arrangement of theatre and cinema.

Key words: Music theatre and cinema, State Song Theater, jazz-folklore group “Djangi”, vocal-instruental ensemble “Ashuglar

 

Rəyçilər: sənətşünaslıq üzrə fəlsəfə doktoru, AMK-nın professoru Akif Quliyev;

sənətşünaslıq üzrə fəlsəfə doktoru, AMK-nın professoru Fəttah Xaliqzadə

 

Mövzuya uyğun